ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

Η ΣΤ΄ τάξη του σχολείου μας θα παρουσιάσει την Τρίτη 12 Ιουνίου και ώρα 7.00΄΄ το θεατρικό - μουσικοχορευτικό δρώμενο "μετανάστευση 1960, όνειρο για μια καλύτερη ζωή" στην εκδήλωση συμμετέχουν όλες οι τάξεις του σχολείου.


 (αφίσα-πρόσκληση των παιδιών της τάξης)

 Στο σχολείο υπάρχει μια έκθεση φωτογραφιών και όχι μόνο, από την ελληνική μετανάστευση του 1960. Ευχαριστούμε τον Διευθυντή μας και τους συγγενείς των μαθητών που μας εμπιστεύθηκαν τις φωτογραφίες, τις καρτ ποστάλ,τα διαβατήρια και τις βαλίτσες εκείνης της εποχής.Ακόμη ευχαριστούμε τους γονείς και τους μαθητές που δούλεψαν μαζί μας ο καθένας από το μέρος του για την πραγματοποίηση αυτού του εγχειρήματος.

Είναι άξιο να αναφερθεί ότι στο σχολείο θα υπάρχει έκθεση ψηφιδωτών από την Ε΄τάξη και θα είναι ανοιχτό το λαογραφικό μουσείο της Β΄τάξης.

 Στις 12 Ιουνίου 2012 και ημέρα Τρίτη  το απόγευμα η ΣΤ΄ τάξη στην αυλή του σχολείου μας παρουσιάσαμε ένα μουσικοχορευτικό δρώμενο με θέμα "Μετανάστευση 1060, όνειρο για μαι καλύτερη ζωή", ένα μικρό δείγμα της παρουσίασης του progect μας, είναι το παραπάνω βίντεο.

Το progect έγινε το τελευταίο τρίμηνο και αφορούσε έθιμα μισεμού από τα νησιά του Αιγαίου, την ΄Ηπειρο και Μακεδονία με την επιμέλεια της γυμνάστριας Γιώτα Αδάμου και τη δασκάλα της τάξης Χρύσα Κυριακοπούλου, ήταν μια  έρευνα των μαθητών και των υπεύθυνων εκπαιδευτικών, μέσα από το διαδίκτυο, τη λογοτεχνία, βίντεο, φωτογραφίες. Το όλο δρώμενο είναι γεμάτο από τραγούδια και χορούς. Καταθέτουμε ένα μέρος της δουλειάς μας.

Θεατρικό-μουσικοχορευτικό δρώμενο: ‘Μετανάστευση 1960, όνειρο για μια καλύτερη ζωή’

Ασχοληθήκαμε με την Ελληνική Μετανάστευση του 1960 και συγκεκριμένα την μετανάστευση προς στην Γερμανία ενώ δεν ξεχάσαμε και τους μετανάστες μας από τις αρχές του αιώνα και αργότερα στην Αμερική, Αυστραλία, Βέλγιο, Αφρική. 
Ήταν το 1960 όταν με την υπογραφή του Γερμανο - Ελληνικού Συμφώνου Προσέλκυσης Εργατών, ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων απέκτησε την πολυπόθητη πράσινη κάρτα (την φύλαγαν μέσα σε έναν κίτρινο φάκελο), με αυτήν, με μια βαλίτσα και με τις ευχές της μάνας ξεκινούσε το ταξίδι προς τη Γερμανία. Άλλοι ταξίδεψαν τότε με το θρυλικό φέριμποτ «Κολοκοτρώνης» κι άλλοι με την αμαξοστοιχία από Θεσσαλονίκη. Η ξενιτιά που ισοδυναμεί με θάνατο στα δημοτικά και στα λαϊκά τραγούδια, περιγράφεται διαφορετικά στα νησιά μας και διαφορετικά στις ηπειρωτικές περιοχές της πατρίδας μας.      

Ο αποχαιρετισμός του μισεμού γέννησε διάφορα έθιμα.

Θα ταξιδέψουμε στην Κάλυμνο και θα ζήσουμε  μια σκηνή αποχωρισμού, μετά θα ζήσουμε στιγμές μισεμού από την ΄Ηπειρο και την Μακεδονία και τέλος μια σκηνή από την ξενιτιά, μαρτυρίες αναφέρουν πως όταν μαζευόταν οι 'Ελληνες στην ξενιτιά τα τραγούδια και ο χορός ήταν ιερά, κάτι …σαν τελετουργία!

1^η  Σκηνή (Το έθιμο του μισεμού στα νησί μας στην Κάλυμνο )

ΕΙΚΟΝΑ: 3 οργανοπαίκτες με ταμπούρλο, κιθάρα, βιολί ακλουθούν ο ξενιτεμένος, η μάνα, η γυναίκα και από πίσω χορεύουν οι χωριανοί συρτό Καλύμνου.

Αρχικά, μεταφερόμαστε στη Κάλυμνο. Ένας νέος άνδρας πρόκειται να ξενιτευτεί η μάνα και η γυναίκα, οι συγγενείς, οι φίλοι και συγχωριανοί τον αποχαιρετούν με τον δικό τους τρόπο, τον ξεπροβοδίζουν ως το λιμάνι μέσα από τα στενά του νησιού. Το έθιμο περιγράφει «το πώς» τον αποχαιρετούν. Μπροστά, πηγαίνουν οι μουσικοί με όργανα, ακολουθούν η μάνα και η γυναίκα, η μάνα μέσα σε ένα καλάθι έχει καλούδια (φασκόμηλο, μέλι και παστελλώματα) η γυναίκα κρατάει έναν δίσκο και πάνω σε αυτόν έχει μία κανάτα με νερό στην οποία προηγουμένως έχει ρίξει ένα κομμάτι βαμβάκι και σίδερο, ακολουθούν χορεύοντας και τραγουδώντας οι συγγενείς και οι φίλοι. Όπως είναι το έθιμο του μισεμού η μάνα παίρνει την κανάτα βάζει μέσα το βαμβάκι το σιτάρι και το σίδερο και ρίχνει πίσω από τον γιο της νερό 3 φορές.

2η ΣΚΗΝΗ (Το έθιμο του μισεμού της Ηπείρου) 

ΕΙΚΟΝΑ: ξενιτεμένος με βαλίτσα, συγγενείς (μάνα και πατέρας) συγχωριανοί κύκλο σε θέση χορού Η περιοχή της Ηπείρου είναι μια περιοχή που έδωσε πολλά παιδιά στα ξένα, είναι τόπος μισεμού, λόγω του άγονου του εδάφους αλλά και της ιστορίας της. Η αναπαράσταση του εθίμου μισεμού στην πλατεία του χωριού όπου η μάνα και ο πατέρας αλλά και οι συγχωριανοί, αποχαιρετούν τον ξενιτεμένο, η μάνα κρατάει μια κανάτα με νερό στην οποία έριξε μέσα ένα φλουρί.

 Οι μαθητές μπαίνουν στην σκηνή με μουσική υπόκρουση, ενός ηπειρώτικου σκοπού με τον οποίο παίρνουν τις θέσεις τους.Τελειώνοντας το χορό μπαίνουν μέσα στο κύκλο στο οποίο  ο γιος με τους γονείς του, πλησιάζει και φιλάει το χέρι των γονιών του και οι μαθητές χορεύουν  συρτό στα τρία ‘Σου στέλνω μια επιταγή’ 

Μετά το τέλους του χορού ο γιος με τους γονείς του αγκαλιάζονται και αποχαιρετιούνται. Ο γιος σκύβει παίρνει τη βαλίτσα και καθώς προχωρά κλοτσάει με το πόδι του την κανάτα και σκύβει παίρνει το φλουρί που ήταν μέσα και απομακρύνεται. Ενώ η μάνα του παίρνει την κανάτα και φωνάζει" Όπως κυλάει το νερό έτσι να κυλά στην τσέπη το χρήμα γιε μου" 

Αυτή η κίνηση όπου ο νέος αναποδογυρίζει την κανάτα και παίρνει το φλουρί είναι συμβολική, συμβολίζει την ευχή της μάνας να καταφέρει ο γιος της να πλουτίσει στην ξενιτιά.
  3η ΣΚΗΝΗ (Το έθιμο του μισεμού της Μακεδονίας)                                    

α΄ ΕΙΚΟΝΑ: 2 ζευγάρια με τους συγγενείς(μάνα, πατέρας, παιδιά) κρατώντας βαλίτσες και ντυμένοι με ρούχα εποχής μαζί με τα μικρά παιδιά τους συναντιούνται στο σταθμό του τρένου.(τρένο,βαλίτσες)

Από τη Μακεδονία εκατοντάδες νέοι και νέες αντρόγυνα αφήνοντας πίσω τα παιδιά, αδέλφια και γονείς έφταναν στο σταθμό του τρένου έχοντας μοναδικές αποσκευές μια βαλίτσα και στο χέρι ένα κίτρινο φάκελο, για να πάρουν το τρένο που θα τους οδηγούσε στην γη της επαγγελίας ή έτσι όπως τουλάχιστον φαντάζονταν την Ξενιτιά. Τα ζευγάρια αφήνουν κάτω τις αποσκευές τους και ενώ ακούγονται τα σφυρίγματα του τρένου ν τα ζευγάρια συζητούν, προσπαθώντας να γνωριστούν μεταξύ τους και και στο τελευταίο σφύριγμα του τρένου αποχαιρετιούνται οι συγγενείς μεταξύ τους.

                                    

Καθώς προχωρούν προς το τρένο  ακούγεται το  τραγούδι του Στέλλιο Καζαντζίδη  ‘Το τρένο για Γερμανία’. Φτάνουν στο τρένο και κρατώντας το κίτρινο φάκελο στα χέρια και φεύγουν σιγά- σιγά μπροστά από τον κόσμο. 

  Αυτοί που φεύγουν και αυτοί που μένουν

β΄ ΕΙΚΟΝΑ: τραπέζι με δυο καρέκλες εποχής πάνω στο τραπέζι ένα πιάτο με λίγο ντομάτα –ελιές – κρασί σε μαστραπά

Στο τραπέζι κάθονται δύο μαυροφορεμένοι γονείς πολύ στενοχωρημένοι που προσπαθούν να φάνε Ενώ ακούγεται η μουσική υπόκρουση το τραγούδι του Στέλλιου Καζαντζίδη «Στο τραπέζι που τα πίνω» . Η θύμηση όμως των παιδιών τους κάνει να μην μπορούν να φάνε ή με δυσκολία να κατεβάσουν τις μπουκιές τους ώσπου η μάνα δεν αντέχει και κλαίει.
Ο πατέρας σηκώνεται και την παρηγορεί και βαστάζοντας την από του ώμους ενώ αποχωρούν από την σκηνή. (παντομίμα)

4η ΣΚΗΝΗ(Η ζωή στα ξένα)

ΕΙΚΟΝΑ: Με τη μουσική υπόκρουση του τραγουδιού του Ν. Ξυλούρη «Είναι κακούργα η ξενιτιά», το  αντρόγυνο ετοιμάζει  τα τραπέζια βάζοντας τα τραπεζομάντηλα πάνω τα πιάτα τους μεζέδες το κρασί.

 0ι μετανάστες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ελληνική οικονομία αλλά και στις οικονομίες της δεύτερης πατρίδας τους. Η ζωή στα ξένα, όπως περιγράφεται στα τραγούδια, είναι ιδιαίτερα σκοτεινή: στερήσεις και ταπεινώσεις, κακουχίες και μοναξιά. Για αυτό κάθε φορά που βρίσκουν ευκαιρία συγκεντρώνονται για να ανταμώσουν στα ξένα, για να θυμηθούν την πατρίδα. Βρισκόμαστε στο Μόναχο της Γερμανίας, 10 χρόνια μετά, ημέρα 26 Οκτωβρίου, του Αγίου Δημητρίου, ένα ζευγάρι μεταναστών η Ελένη και ο Δημήτρης γιορτάζουν την ονομαστική γιορτή του Δημήτρη. Έχουν καλέσει αρκετούς φίλους και συμπατριώτες στο σπίτι τους.

ΧΟΡΕΎΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ: Φεύγω μακριά μανούλα μου (χασαποσερβικο)
                                                     Ναχα τη δύναμη (συρτάκι)
                                                     Της ξενιτιάς (ζεμπέκικο)  

Στο τέλος συγκεντρώνονται με παλαμάκια πίσω-πίσω δημιουργώντας ένα μικρό ημικύκλιο και τραγουδούν όλα μαζί τα παιδιά το «Αχ Ελλάδα Σ αγαπώ» του Ρασούλη.